Veel kinderen, jongeren en volwassenen vinden het lastig om grenzen te voelen en om aan te geven. We laten zich vaak leiden door leefregels en gedachten over “wat normaal is” of “wat anderen doen”, dan door te luisteren naar de signalen (grenzen) die je lichaam aangeeft. Hierdoor kan je te laat ingrijpen, met alle gevolgen van dien: je krijgt lichamelijke en/of psychische klachten. Zo kunnen boosheid, frustratie en irritatie gevoelens die die signaleren dat er een grens wordt of is bereikt.

Leren grenzen aangeven helpen niet alleen jou, maar ook anderen. Op deze manier weten ze beter waar ze aan toe zijn en een ander kan geen gedachten lezen: je ontneemt de ander de kans om het anders te doen, door je grens niet te communiceren.  Grenzen kunnen per persoon, relatie en moment wisselen. Ze zijn afhankelijk van je gemoedstoestand, de situatie en de persoon waarmee je te maken hebt.